“Zorg nog steeds te bureaucratisch, we moeten mensen een kans geven’’
Onze lijsttrekker Vera van Vuuren woont in Sint Maartensvlotbrug. In de voormalige boswachterswoning van het Wildrijk. Daar is ze heel gelukkig mee, het is dan ook een mooie plek. Hoe ze daar terecht is gekomen is een bijzonder verhaal: “Ik werkte als programmamanager bij het ontwikkelingsbedrijf Noord-Holland Noord. Vanuit het project ‘bloeiend Zijpe’ werd een wandeling georganiseerd en die eindigde hier in het Wildrijk bij de boswachterswoning, die leegstond. Toen heb ik snel geïnformeerd en konden we uiteindelijk een bod doen”
Het Wildrijk, duurzaamheid, de natuur
Midden in de natuur, daar is Vera het liefst. In haar werkende leven is ze ook veel bezig geweest met die natuur, en met duurzaamheid. “Het is een droom, een mooi vrijstaand huis in de natuur. Dicht bij het bos, maar ook bij het strand. Het Wildrijk is een prachtige plek om te wandelen.” Buiten wandelen is er in het natuurgebied in Sint Maartensvlotbrug nog van alles te doen. Vera en haar man dragen hier ook aan bij: “We organiseren jaarlijks een tentoonstelling met kunst, buiten en binnen rondom ons huis. Art Wildrijk genaamd. Helaas kon het twee keer niet doorgaan vanwege corona, maar we willen er wel mee doorgaan.” Kunst is voor Vera belangrijk: “Ik vind het zelf leuk om naar tentoonstellingen te gaan en ik ben ook zeven jaar bestuurslid geweest in bij Kunstproject De Nollen in Den Helder.”
De wandelpaden in het Wildrijk zijn ontzettend mooi, maar er mogen er volgens Vera best meer komen in de gemeente. Dat gaat niet altijd even makkelijk. Zelfs bij het aanleggen van een wandelpad, waar je toch in eerste instantie van zou denken dat daar weinig mensen problemen mee hebben, blijken er soms partijen te zijn die hier niet op zitten te wachten: “Voorheen was er vaak de discussie tussen agrariërs en de gemeente of de andere inwoners. Over het gebruik van grond vooral. Ik merk dat dit steeds minder wordt, dus dat is heel mooi. De samenwerking met de agrariërs is juist een stuk beter en er zijn veel meer gezamenlijke initiatieven.”
“Als ik dan nog iets zou moeten bedenken waarover discussie bestaat is dat het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Daar moeten we veel meer aan doen, het gaat wel om onze gezondheid. We zitten hier in een heel mooi gebied. We hebben de schoonste lucht van Nederland. Dan is het vreemd dat we alsnog chemicaliën binnen krijgen, terwijl we weten dat het anders kan.” Het is landelijk en Europees beleid, maar volgens Vera kun je als gemeente wel lobbyen. “Daarnaast denk ik dat het verstandig is om er bij bestemmingsplannen rekening mee te houden, door ruimte rondom agrarische grond vrij te houden.”
Besturen
Vera is eerder raadslid geweest in Schagen. Nu zij als lijsttrekker en mogelijk straks als fractievoorzitter zal functioneren ziet zij haar rol toch wel wat anders dan voorheen: “Ik zal dan natuurlijk meer het woord gaan voeren, maar ik wil me ook meer bezig gaan houden met de gemeentelijk financiën. Voorheen keek ik vooral naar duurzaamheid en ruimtelijke ordening. Ik denk dat een scherp overzicht van de gemeentelijke uitgaven en inkomsten noodzakelijk is om een fractie te leiden.” Daarnaast houdt Vera de optie van het wethouderschap open: “We hebben nu een hele goede wethouder en ik denk dat we er best twee kunnen gebruiken”, lacht Vera.
In welke portefeuille dat dan is weet Vera nog niet. We hadden nu in ieder geval een wethouder op duurzaamheid, en dat ging volgens haar heel erg goed: “Dat heeft Hans heel goed gedaan, het is een beladen onderwerp. Op de een of andere manier komt er veel emotie bij kijken. Mensen voelen dat zij door ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid in de verdrukking komen. Dat hoeft niet zo te zijn. Ik denk daarom dat we het vanuit de gemeenschap zelf richting moeten geven. Zodat mensen zien dat zij er ook zelf ook iets aan over kunnen houden.“
Belangen afwegen
Toch zal je niet altijd iedereen blij kunnen maken. Als raadslid zul je belangen op een weegschaal moeten leggen en eenieder doet dit met zijn eigen idealen in het achterhoofd. Volgens Vera komt op de eerste plek dat iedereen gelijke kansen heeft: “Dat staat voorop, en daarnaast denk ik dat de sterkste schouders de zwaarste lasten kunnen dragen. We staan voor een sociaal beleid, waarbij niemand maatschappelijk belemmeringen ondervindt door zijn of haar achtergrond of inkomen.”
“Daarbij komt dat je in planvorming altijd alles goed moet uitzoeken. Het gaat niet altijd om idealen. In de raad is een beslissing soms ook gewoon technisch van aard en dan kun je zo objectief mogelijk een keuze maken.” Het is dan wel zaak om extern zo goed mogelijk te communiceren en uit te leggen waarom de raad die keuze heeft gemaakt. Participatie staat bij Vera hoog in het vaandel en gaat twee kanten op.
“Ik denk dat ik iets kan bijdragen, en ik wil ook graag meepraten. Het gaat ook om mijn gemeente, en de zaken die om mij heen gebeuren. Daar investeer ik graag mijn tijd in.” Vera voelt zich wel verantwoordelijk als volksvertegenwoordiger, maar denkt niet dat zij echt namens een vaste achterban spreekt: “Als PvdA’er wil ik me vooral inzetten voor alle mensen die het moeilijker hebben. Niet alleen voor de mensen uit mijn dorp, of uit mijn netwerk.”
Dichtbij staan is niet genoeg
Het is een enorme uitdaging om die mensen te bereiken, maar ook zonder direct contact kun je je natuurlijk inzetten. Het dichterbij de inwoners staan klinkt heel mooi, maar heeft niet altijd het gewenste resultaat: “Ik had heel veel verwachtingen van de hele decentralisatie, van de WMO en de Jeugdzorg, maar het blijft enorm bureaucratisch. Kijk naar de participatiewet, dat is toch een wet van sancties en verplichtingen. We moeten mensen de kans geven. Daar wil ik de komende vier jaar aan gaan werken.”
Het is dus niet genoeg om enkel de benodigde kanalen op te zetten om met de inwoners in gesprek te gaan, je moet vervolgens ook nog goed luisteren en de belangen afwegen. “Kijk naar de woningmarkt. We zitten natuurlijk met een dilemma hier. We willen veel huizen bouwen, maar ook niet het kip met de gouden eieren slachten. We willen onze omgeving niet drastisch veranderen en we hebben economisch belang bij de landbouwgrond, maar hebben ook huizen nodig. Als raadslid wil ik gaan meedenken over die beslissingen, met mijn sociale idealen in de hand.”
