In Memoriam George van Ee
Rineke, George en Patricia, Mariette en Luuk en Simone en Rick, kleinkinderen en familieleden…… ik wil mijn oprechte deelneming betuigen aan het overlijden van George.
Ik ben medeverantwoordelijk voor het feit dat George op 30 januari 2001 benoemd werd voor de PvdA als lid van de gemeenteraad van Zijpe. Dat dit een goede keuze was bleek wel uit het feit dat hij tot 31 december 2012 raadslid gebleven is en daarvoor op 17 december 2012 een koninklijke onderscheiding , lid in de Orde van Oranje-Nassau, kreeg toegekend.
George was een mensen mens. Hard voor de zaak maar zacht voor de mens. Dat heeft hem in zijn politieke carrière maar ook in zijn maatschappelijke carrière (bij de voetbalvereniging Callantsoog en de tennisvereniging) verder geholpen. Hij was een mens zonder ego, laagdrempelig, legde snel contact en had een gezonde dosis humor. Met deze eigenschappen was hij overal een graag geziene gast en de vele bijeenkomsten die ik met hem meemaakte waren mede daardoor altijd zeer plezierig. In zijn memoriam in de Schager Courant van afgelopen zaterdag stond als kop “Schilder die de wereld mooier kleurde”. Ik vind dat die journalist het niet treffender had kunnen omschrijven. Ik heb het namelijk ook zo ervaren.
Dat hij echter op de inhoud zijn principes had bleek wel uit het feit dat hij in de raadsvergadering waarin besloten moest worden over de gemeentelijke fusie tussen Zijpe, Schagen en Harenkarspel tegenstemde. Hij vond dat de fusie niet in het belang van Zijpe in zijn algemeenheid was en in het bijzonder niet voor Callantsoog en was niet te overtuigen. Ook het dossier over de gemeentelijke prestatieafspraken met de Wooncompagnieën kon op zijn warme belangstelling rekenen. Hij was een goed pleitbezorger voor het op peil houden en liefst nog uitbreiden van sociale woningbouw.
Als doener had hij ook de nodige verdiensten. Tijdens de verkiezingscampagnes was hij met zijn maatje Hans Verheggen altijd de klos bij het plakken van de posters. Kwam het vroeger nogal eens voor dat de posters na een uur al weer waren verdwenen sinds George zich er mee bemoeide kwam dat niet meer voor. Hij had daarvoor een speciaal soort lijm geprepareerd.
Op de barbequeavondjes van de PvdA aan het eind van het raadsseizoen waren Rineke en George ook altijd van de partij. Ik herinner me daarvan nog een leuke anekdote. Rineke hoorde een verhaal aan van één van de aanwezigen die vertelde dat ze elke week een bos bloemen van haar man kreeg. Rineke zei toen dat George ook elke week met een bos bloemen aankwam…… maar dan kwam hij dan ook gelijk met het verzoek om € 5,- met hem af te rekenen.
George was al geruime tijd ziek maar dat was geen reden voor hem om te verzuimen. Hij bleef enthousiast en bagatelliseerde zijn ziekte zo leek het en liet zich steeds zeer positief over de toekomst uit. Ook bij mijn laatste ontmoeting was dat het geval en Rineke wilde hem dat niet onthouden maar dacht er wel het hare van. Ook het feit dat hij nog niet zo lang geleden toetrad als vice voorzitter van de ANBO-Zijpe gaf nog eens zijn positiviteit weer en zijn wil om te overleven.
Helaas heeft George op zijn 70e verjaardag de strijd moeten opgeven. Hij was een familyman en sprak hierover altijd met zeer veel respect en liefde. Het is voor de familie en vele anderen dan ook een vreselijk verlies. Alleen de herinneringen blijven en gelukkig zijn dat er velen.
Ik wens jullie allen heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet.
George namens de PvdA en het maatschappelijk middenveld bedankt voor hetgeen je voor ons hebt gedaan en betekend. Je bent voorgoed uit ons midden maar altijd in ons hart.
Ben Blonk
