| Beste mensen, |
 Wat ziet de wereld er anders uit dan twee maanden terug. Eerst was er de gezondheidscrisis en daar komt de economische crisis nog bij. Dat dwingt ons tot nadenken over hoe het verder moet. Hoe voorkomen we armoede en ongelijkheid? Hoe zorgen we voor zekerheid voor iedereen?
Ik heb niets met leiders die de strijd tegen het virus met oorlog vergelijken. Maar dit is wel de grootste schok sinds de Tweede Wereldoorlog. En misschien kunnen we daar wel van leren. Hoe keken mensen die de oorlog hebben meegemaakt destijds naar de toekomst? Ik heb het geluk gehad als jongetje nog met mijn opa te kunnen praten over hoe het voor hem was. De oorlog had mijn grootouders niet optimistisch gemaakt over de mens. Terecht helaas. Zij hoopten op veiligheid en zekerheid. Op vaste grond onder de voeten. Dat is waar mensen ook nu naar verlangen. Gelukkig is er veel goeds gebeurd na de oorlog. Samen hebben we een verzorgingsstaat kunnen bouwen met een sociaal vangnet voor iedereen. Een ongekend ambitieus project. Daar mogen we trots op zijn. Daar kunnen we van leren. We moeten mensen nieuwe zekerheden bieden. En dat kan ook. Maar daarvoor moeten er wel zaken fundamenteel veranderen. Als de crisis iets bloot heeft gelegd dan is het wel dat het marktdenken veel schade heeft berokkend. Dat zien we ook in de zorg. Het is niet goed als vliegtuigen met mondkapjes hun koers in de lucht verleggen naar de hoogste bieder. Of dat farmaceuten hun recepten niet willen delen ten faveure van hun eigen winst. Ik denk dat we nu wel klaar zijn met alsmaar snijden in publieke diensten. Publieke diensten zijn er voor de mensen. Niet voor de aandeelhouders. We moeten echt afscheid nemen van het doorgeslagen marktdenken. Velen van ons maken zich zorgen over wat het virus nog meer kan aanrichten in de eigen familiekring. Velen zien nu werk en inkomen wegvallen. En niemand weet wat de toekomst zal brengen. Ik ook niet. Maar we weten wel dat we mensen zekerheid en eerlijkheid willen bieden. Iedereen moet kunnen rekenen op vaste grond onder de voeten. Ik schreef een essay over hoe ik de wereld zie na de coronacrisis. Dat essay vind je hier. Ik ben heel benieuwd hoe jij erover denkt. Praat daarover mee. En schrijf je via de link in voor onze (digitale) bijeenkomsten. Ik ga graag met je in gesprek. Want samen kunnen we de wereld beter maken. Met vriendelijke groet, Lodewijk |
